مسأله «موعود» در تاریخ ادیان سابقه‌‌ای بسیار کهن دارد. بسیار پیش آمده است که پیامبران پیشین برخی، آمدن مصلح و منجی دیگری را وعده می‌داده‌اند. این امر، در میان پیامبران بزرگ بیشتر مشهور است و از طریق این وعده‌ها و بشارتها، در ذهنیت هر یک از امتها موعودی مورد انتظار، شکل یافته است.
# در آیات کتاب مقدس- تا آنجا که تحریف نیافته است- این بشارتها دیده می‌شود. از این نوع یکی بشارتهای حضرت موسای کلیم (ع) است که آمدن عیسای مسیح (ع) را بشارت داده بود. از این رو مردم سرزمینهای جلیل و یهود همواره در اشتیاق ظهور مسیح موعود بودند (حکیمی،1376: 96 و 95.).
# حضرت عیسی مسیح (ع) نیز آمدن پیامبر اکرم (ص) را بشارت داده بود و بدینگونه پیروان شریعت مسیح نیز منتظر موعود گشتند. در آئین مسیحیت این موعود به نام فارقلیط (لغت نامه دهخدا ذیل کلمه فارقلیط) مشهور است. فارقلیط معرب کلمه یونانی "پاراکلتوس" است و به معنای (شفادهنده) و (شفیع) و راحت‌آور می‌باشد. عیسی (ع) به شاگردان خود وعده داد بود که پدرش (أب، که اقنوم اول است) تسلی دهنده دیگری را میفرستد که همه چیز رابه آنان تعلیم خواهد داد (انجیل یوحنا، باب 14 : 16-26).
